“Een indicatie voor een kroon, de barstjes propageren. Vulling van de zes onder rechts en sealen van de zessen voor die kleine meneer.â€
Zo klonken de geheimzinnige instructies van de tandarts aan zijn assistente nadat hij in nog geen 45 seconden mijn holle kies gevuld had met een of andere substantie.
â€Kleiâ€, verduidelijkte de tandarts. “Het wordt hard onder invloed van water. Maar het is rotspul, het is grof, en je masseert het steeds met je tong waardoor het er makkelijk uitvalt.â€
Met mijn tong verken ik de fikse klont. En ik voel een bobbel die ik voortdurend weg wil drukken. Ik weet me te beheersen. “Het wentâ€, houd ik mezelf voor.
In het parkje laat ik een paar uur later de hond uit. Onwillekeurig gaat mijn tong over de kies. Het scherpe randje is terug. Hm. Bij nadere verkenning blijkt de noodvulling verdwenen en ik heb er niets van gemerkt. Die heb ik dus per ongeluk opgegeten.
6 jun '06 op 8:41 am
het heeft wel gesmaakt, mevrouw?
6 jun '06 op 12:41 pm
Ik herinner me alleen nog de smaak van het spul van toen de tandarts het behendig in mijn holle kies propte. Het smaakte grijs. In mijn maag-darmkanaal zal de vulling ondertussen wel helemaal uitgehard zijn. Maar ik denk niet dat het daar tot een verstopping zal leiden.