zegt de ene advocaat. ”Er is sprake van een karakteristiek ontwerp, er zit ‘schwung’ in,” zegt de andere.

In paren liggen de zitzakken in het middenpad van de rechtzaal. Aan de ene kant de exemplaren van Fatboy, aan de andere kant de zitzakken van de gedaagde, Sit & Joy.

Rechter Du Pon behandelt het kort geding dat is aangespannen door Fatboy the Original BV tegen Woonboulevard Poortvliet. Volgens aanklager Limperg worden in de veertien winkels van de gedaagde zitzakken verkocht die teveel op de Fatboy lijken. Hij meent dat Woonboulevard Poortvliet zich schuldig maakt aan inbreuk op het auteursrecht en dat er sprake is van ‘slaafse nabootsing’. Advocaat Stols verdedigt de woonboulevard. Volgens hem kan er helemaal geen sprake zijn van inbreuk op het auteursrecht want er is geen sprake van een goed ontwerp.

Limperg verdedigt hij zijn eis: Een verbod op het namaken en verkopen van de ‘nep’zitzak. Hij betoogt: “’Fatboy The Original’ is een oorspronkelijk ontwerp met karakter uit 1998 van de Finse ontwerper Jukka Setala. De overweldigende vormgeving draagt een sterk stempel van de gerenommeerde ontwerper. Dit krankzinnig internationaal succes is vooral te koop in design-georiënteerde woonwinkels. Er zijn 222.000 exemplaren van verkocht en ze zijn goed voor een omzet van 33 miljoen euro.”

Dan maakt hij zijn grief kenbaar: “De totaalindruk van de Sit & Joy geeft een treffende gelijkenis met de Fatboy. Bovendien is de naam Sit & Joy gekozen vanwege de klankovereenkomst met Fatboy. Dit veroorzaakt verwarring bij het publiek. Met hun advertentie waarin ze de zitzakken voor de helft van de Fatboyprijs aanbieden suggereren ze dat de Fatboyproducten voor een koopje te krijgen zijn.

Advocaat Stols is niet onder de indruk. “Dat de consument geen Fatboy koopt mag duidelijk zijn. Er staat met koeieletters ‘Sit & Joy’ op. Van iets als klanknabootsing is alleen sprake in het merkenrecht, en dat staat nu niet ter discussie.”

Limperg beaamt verschil tussen Sit & Joy en The Original: “De ziteigenschappen van Sit & Joy zijn beduidend minder. De afwerking is slordig en vertoont rafeltjes. Deze inferieure kwaliteit straalt slecht af op het origineel.”

Volgens Stols speelt de woonwinkel die hij verdedigt in op dé trend van dit moment. “Wij geven een eigen invulling aan een modieus artikel. In ons assortiment hebben we een bonte schakering van zitzakken in allerlei vormen en kleuren. We voeren een eigen merk met een eigen logo en eigen stijl. Met de zogenaamde originaliteit van de driedimensionale vormen heeft dat niets te maken. Het product is een exponent van de loungestijl, met andere woorden: een cliché.”

Stols pakt een kussen en legt het op de tafel van rechter Du Pon. “Dit is mijn eigen hoofdkussen. Fatboy is niets anders dan een opgeblazen kussen. Dit kussenmodel is niet te monopoliseren. ‘The Original’ is een pretentieuze naam. Het product is een opeenstapeling van modieuze en functionele elementen, kortom banale vormgeving. Je hoeft geen geschoold ontwerper te zijn om iets dergelijks te maken. Het merk Fatboy is gewoon goed gepromoot. Zijn succes wordt veroorzaakt door goede marketing en publiciteit.”

Limperg: “Er rust auteursrecht op dit werk: Het zitkussen met deze specifieke vormgeving. Ook kunstenaar Claes Oldenburg vergrootte in de jaren zestig gebruiksvoorwerpen, blies ze op en stelde ze tentoon als kunst. Denk aan de troffel in het park van Museum Kröller Müller. De impact hiervan is origineel en overrompelend. Dit geldt ook voor de Fatboy. Dat deze de mensen aanspreekt mag blijken uit het commerciële succes. Het is karakteristiek, er zit ‘schwung’ in het ontwerp.”

Wie zeker een van de slaafse nabootsingen wil aanschaffen holt snel naar Woonboulevard Poortvliet vóór 6 oktober want dan doet de rechter uitspraak.

Related Images: