Leiden – Met een voetbaltoernooi vierde de Kooibuurt de verjaardag van de voetbalkooi aan de Antillenstraat. De kooi werd precies een jaar geleden geplaatst om jongeren een goede plek te geven om zich uit te leven en de omwonenden van herrie en overlast te bevrijden. Vier teams met junioren en vier teams van senioren dongen afgelopen zaterdag naar de eer van de wijk.Met zes spelers strijden de teams in de voetbalkooi volgens de regels van het zaalvoetbal. Twee keer tien minuten duurt een wedstrijd. De junioren en senioren spelen om en om. Het gaat er soms hard aan toe. “Ja, ze zijn fanatiek in de sport,” zegt Ruud Smit, de wijkmeester die het initiatief nam om de voetbalkooi te plaatsen, “moet je daar boven kijken, op de eerste galerij van de flat, de reling is hier en daar verbogen, zo knalhard wordt er gespeeld”.

Afzwaaiende ballen komen met de hoge hekken nu nauwelijks meer tegen de flat aan. De buurt is tevreden. Zorgden de hangende jongeren dik een jaar geleden vooral voor kapotte ramen en ruzies, nu zorgt de voetballende jeugd voor levendigheid op het plein. De overlast is met meer dan negentig procent gedaald. Wijkmeester Smit nam het initiatief voor de plaatsing van de kooi en de organisatie van het toernooi. Hij stapte op ondernemers in de buurt af met het verzoek bij te dragen aan de kosten van de hekken, zo’n twaalfduizend euro. Ook beide moskeeën, de Turkse en de Marokkaanse, droegen bij. Voor het resterende bedrag klopte hij aan bij fondsen.

Murat Bayrak speelt voor het juniorenteam blauw-wit mee in de finale. Gespannen zit hij bovenop het hek te wachten op zijn beurt. “Ik ben de wissel, ik moet zo weer”. Een doelpunt scoorde hij al. Of hij goed kan voetballen? Sommigen vinden van wel, anderen van niet. Hij woont een eindje verderop in de buurt en is vaak te vinden op het plein om een balletje te trappen. Voor een club voetbalt hij niet, dat doet hij voornamelijk hier.

Een van de scheidsrechters is Erik Olijerhoek, medewerker van Woningstichting Ons Doel. “Alle credits voor Ruud Smit hoor, het is echt heel bijzonder wat hij hier allemaal van de grond trekt.” Olijerhoek heeft duidelijk plezier in het voetbal dat hij ziet. “Sommige jongens zijn echt heel goed, zijn heel behendig in een kleine ruimte en kunnen heel goed de bal aan de voet houden. Het zaalvoetbal is toch weer heel anders dan voetbal op het veld. Minder fysiek en ook minder samenspel.”

Het publiek leeft mee en kliert er zo nu en dan vrolijk op los. Over het hek grijpt een supporter een speler bij z’n shirt. Er wordt hartelijk om gelachen. Bij de laatste wedstrijd loopt de spanning even hoog op. Na een overtreding springen twee omstanders op het veld en verstoren de wedstijd. “Jullie maken ruzie om poep!” roept een meisje zichtbaar geïrriteerd om de onnodige agressie. De wedstrijd wordt iets voor tijd beëindigd. De buurtbewoners zijn duidelijk niet blij met dit onsportieve einde. “Die jongens komen helemaal niet uit deze buurt, waar bemoeien ze zich mee,” zegt een van de vaders. Een moeder heeft geen goed woord over voor het gedrag: “Er zijn kleine kinderen bij, wat voor een voorbeeld geef je die dan?” Maar de rust keert snel weer terug. Bij de senioren won het team van sportschool Sahinbas. En bij de junioren gaat blauw-wit met de beker naar huis. Maar niet voordat Murat en een teamgenoot van blauw-wit nog even doorvoetballen, om en om met de beker in de hand.

Geplaatst in Leids Nieuwsblad 28 juni 2005

Related Images: